Budowa stałych aparatów na zęby

Stosowanie stałych aparatów na zęby to podstawowy sposób leczenia zdiagnozowanych u pacjentów wad zgryzu. Pomimo wprowadzenia na rynek różnego rodzaju aparatów ruchomych, które umożliwiają leczenie wad zgryzu nie tylko u dzieci, ale również u pacjentów dorosłych, czyli takich, u których doszło już do wyrżnięcia się wszystkich zębów stałych, cały czas klasyczne stałe aparaty na zęby dają najwięcej możliwości i są po prostu najskuteczniejsze. W naszym dzisiejszym wpisie na blogu opisujemy, na czym polega leczenie wad zgryzu z zastosowaniem stałego aparatu ortodontycznego, w jakich przypadkach konieczne jest ich zastosowanie oraz z jakich elementów są one zbudowane.

Bez aparatu na zęby nie ma możliwości wyleczenia wady zgryzu

Przyklejenie do powierzchni zębów stałego aparatu na zęby ma na celu stopniowe doprowadzenie do prawidłowego ustawienia względem siebie zębów w łukach zębowych. Ten rodzaj aparatów na zęby jest stosowany przede wszystkim w leczeniu wad zgryzu u dorosłych pacjentów, czyli takich, u których wyrżnęły się już wszystkie zęby stałe. Zwykłe aparaty ruchome nie będą u nich bowiem w stanie doprowadzić do tak istotnych zmian w zgryzie, natomiast specjalne aparaty i wkładki niewidoczne, takie jak np. stosowane także w naszej klinice aparaty Invisalign, mogą być stosowane tylko w leczeniu niektórych wad zgryzu i nie zawsze można nimi zastąpić stosowanie stałych aparatów. Te po zaplanowaniu leczenia ortodontycznego są przyklejane do zębów pacjenta na przynajmniej kilkanaście miesięcy i przez ten czas stopniowo doprowadzają do prawidłowego ustawienia wszystkich zębów.

U jakich pacjentów stosuje się stałe aparaty na zęby?

Jak już wspomnieliśmy, leczenie wady zgryzu z zastosowaniem stałego aparatu na zęby jest stosowane u dorosłych pacjentów. O konieczności zastosowania właśnie takie rodzaju aparatu na zęby zawsze decyduje prowadzący leczenie lekarz ortodonta.

Decyzja o założeniu takiego typu aparatu jest podejmowana przede wszystkim po stwierdzeniu takich wad zgryzu, jak:

• tyłozgryz, czyli stanu, w którym dolny łuk zębowy jest cofnięty względem łuku górnego,
• przodozgryz, czyli stan, w którym to górny łuk zębowy jest cofnięty względem łuku dolnego,
• zgryz otwarty, czyli stan, w którym dolne zęby całkowicie lub częściowo nie stykają się z zębami górnymi,
• zgryz głęboki, w którym górny łuk zębowy znacząco zachodzi na dolne zęby.

Stałe aparaty na zęby bardzo często są także stosowane w leczeniu wad zgryzu, które polegają na stłoczeniach zębów, prowadzących do powstania zbyt wąskich łuków zębowych.

Z jakich elementów zbudowane są stałe aparaty ortodontyczne?

Każdy stały aparat ortodontyczny składa się dokładnie z takich samych elementów. Podstawowym elementem budowy stałego aparatu na zęby są przyklejane do każdego znajdującego się w łuku zęba zamki. W tym celu stosuje się specjalny klej. Zamki są umieszczone na zębach przez cały okres leczenia. Najczęściej stosowane są zamki metalowe, ale ze względu na to, że mają one negatywny wpływ na estetykę uśmiechu, coraz częściej pacjenci zamiast nich wybierają zamki, które mają barwę bardziej zbliżoną do koloru zębów.

Drugim elementem budowy stałych aparatów ortodontycznych jest łuk ortodontyczny. Jest to tytanowo-niklowany drucik, który jest poprowadzony przez szczeliny zamków. Jego zadaniem jest wywołanie ruchu zębów. W trakcie wizyt kontrolnych w gabinecie ortodontycznym łuki zazwyczaj są wymieniane na nowe.

Kolejnym elementem budowy stałych aparatów na zęby są tzw. gumki, czyli ligatury elastyczne. Ich zadaniem jest utrzymanie łuku ortodontycznego w zamkach. Dzięki gumkom aparat na zęby jest bardziej stabilny. Ten element budowy aparatów ortodontycznych może mieć różne kolory i pacjent może je dobrać według własnego gustu. Rodzajem gumek są też łańcuszki elastyczne, które składają się z połączonych ze sobą ligatur. Ważnym elementem budowy stałych aparatów na zęby są również odpowiadające za rozsuwanie zębów sprężynki. W niektórych przypadkach niezbędne jest także umieszczenie w aparacie osłonek silikonowych.